Wat heeft een schrijver met een schaar? Nou, meer dan je misschien zou denken.
Als ik denk aan een schaar, dan herinner ik me eerst Handel, waar ik mijn eerste Mis deed, lang geleden. Er was een handelaar in dat dorp, die borden verkocht, elektrische kokers en ook scharen, dus. Ik mocht er eentje uitzoeken, van de beste categorie. Vanwege de feestelijke gelegenheid. Als je die kiest, zei hij, dan heb je nooit meer een andere nodig. Daarna legde hij me een kleine, verrassend zware versie in de pasgewijde handen, met twee ogen voor een duim en een vinger. Om papier mee te knippen. Want voor stof of koop je maar zo’n goedkope.
Ik heb hem nog steeds, en verdomd, hij knipt ook 25 jaar later nog perfect. Geen spoortje roest.
Dat is het goede verhaal
Daarna zag ik een schaar in Rome, maar die was niet bestemd voor papier of om gratis mee naar huis te nemen. Deze was niet te koop maar wel te zien, in de Galleria Alberto Sordi, als ik me niet vergis. Een tentoonstelling van het werk van Dalí, waar ik eerder ook al over schreef. Die Spanjaard heeft nogal wat indruk gemaakt.
Het vlijmscherpe, metalen object bevond zich dit keer op of misschien zelfs in het lijf van een vrouw, tussen haar benen. Een krachtig beeld, zeker voor de onschuldige jonge priester die ik op dat moment echt nog was. Ondanks die leuke vriendin aan mijn zijde, die me voor het eerst had uitgenodigd.
Vooruit, kijk dan, jij Samson, die meer op het spel zet dan wat hoofdhaar.
Dat leek Dalí te zeggen, eerlijk waar. Dat het wel verkeerd moest aflopen met die jonge gelovige in de verdorven wereldstad, leek ineens ook een gegeven.
Maar dat niet het slechte verhaal…
… al dacht ik lang dat het niet veel erger kon worden. Nee, de grootste schrik kwam gisteravond, gewoon in de huiskamer, nadat de oudste een wiel had uitgeknipt, of een masker of zo. Iets creatiefs. Van papier.
Toen hij klaar was, gooide hij de schaar op de grond neer, trots op zijn creatie. Hij liet het aan ons, zijn ouders zien, en wij waren allebei afgeleid tot we de jongste van anderhalf zagen. Hij had het ding opgepakt en nu duwde hij de open schaar tegen zijn keel en pompen maar.
Die leggen we nu dus hoger in de kast. Waar alleen wij erbij kunnen.