Requiem voor een riem

Kun je sentimenteel worden van een riem? Ik wel, sorry bij voorbaat. Het zit zo: dit is het eerste kledingstuk dat ik kocht toen ik besloot om uit de kerk te stappen. Serieus. Helemaal terug in 2000 nam ik de beslissing om geen priesterlijk zwart maar burgerlijk bruin te gaan dragen. En nu is hij kapot. Tijd voor een requiem.

Lieve riem

Het was liefde op het eerste gezicht. Weet je nog? In Den Bosch, laat in de avond, toen alle winkels nog open waren zodat iedereen kerstinkopen kon doen. Ik wandelde zomaar voorbij de splinternieuwe Levi’s store, toen nog in de Hinthamerstraat. Je hing daar op de heupen van een paspop, in de etalage.

Pronkstuk

Je was het pronkstuk, om het maar eens plat te zeggen. De bekroning van een een stuk denim. De plek die alles samenhield. Je droeg het merk duidelijk zichtbaar: LEVI’S USA. Met alles waar Amerika voor staat, of stond in die onschuldige dagen voor de val van de Twin Towers. Amerika was de droom. Was: het wilde Westen, dat open lag voor avonturiers, het eerlijke, harde leven in de wildernis. Je staat er alleen voor, vertrouw op jezelf en op je riem. Dat gevoel.

Voor het eerst

Maar ook, en voor het eerst, koos ik ervoor om een merk te dragen op een kledingstuk. Dat betekende nogal wat voor mij: tot die tijd was ik egaal zwart en merkloos, maar op die maandag in december besloot ik zomaar te vallen voor de marketingboodschap van een of ander wereldmerk. En niet een hip merk – volgens mij werd zelfs Balkenende rond die tijd in zo’n broek met het rode lipje gekiekt. Een beetje een veilig merk dus, die eerste stap op het consumentenpad. Maar wel een belangrijke. Jij was mijn eerste stap, dat bedoel ik. Jij maakte het mogelijk, juist omdat je bent wie je bent.

Terug naar de riem

Maar wie ben je dan? Wat ben je? Ik heb je misschien 6,000 keer om mijn heupen geschoven en vastgezet door mijn buik even in te houden, meestal zonder erbij na te denken. Nu is het tijd om eens goed te kijken. Te meten. De harde gegevens van jouw arme, vermoeide lijf:

• Gewicht: 173 gram.
• Lengte: 98 centimeter lang, drie millimeter dik
• Breedte: 3,8 cm breed.
• Gesp: een vierkante met Levi’s Classic Top Logo van 5 x 5 centimeter, in zilver.
• Aantal gaatjes: 5 – waarvan het tweede en derde het meest gebruikt zijn.
• Zwakke plek: het bovenste van de twee strips waarmee de gesp aan de riem was bevestigd.

Wat nu?

Hoe nu verder? Wat kan ik nog doen, behalve over je schrijven, je fotograferen, en je daarna in de kast leggen? Je bent veranderd van een nuttig deel van mijn kleding in een nutteloos object. Je rol in het leven, in mijn leven is uitgespeeld. Zou je denken. Ik hoor het iemand al zeggen:

Mooi! Tijd voor een nieuwe!

Maar ik weet niet of ik al toe ben aan een afscheid. Ik weet wel dit: als ik je zie denk ik aan mijn eerste stappen in de wereld, de onttoverde, frisse wereld, die nog wijd voor me openlag. Toen alles nog mogelijk was.

Ik liet je van de paspop halen, en al keek het meisje dat me hielp verbaasd dat ze voor deze verkoop zomaar in de etalage moest klimmen, dat maakte me niets uit. Ik had je gekozen. Jij was van mij.

Nog even dit

Dank je dat je de tijd hebt genomen om dit artikel te lezen. Wil je mijn werk ondersteunen, ga dan naar een boekhandel en koop een van mijn romans. Wil je meer doen? Deel dan dit artikel dan met je vrienden of volgers. Of vertel me jouw verhaal in een reactie of privé. Ik hoor het graag!