Op 24 maart 2014 was er een speciale editie van de Reppen en Roeren avond, georganiseerd door de Personeelsvereniging van de Radboud Universiteit. Inderdaad: dezelfde instelling waar ik ruim 10 jaar geleden ben afgestudeerd. Wat was het mooi om terug te keren!
Onder het thema bijzondere debuten was er ruimte voor drie op het oog zeer verschillende schrijvers: Fons Strijbosch – De Vrolijke Revolutie – Hanneke Hendrix – De verjaardagen – en… je raadt het al. Verschillende leeftijden, opleidingen en werkervaringen, andere thematieken en geslachten, maar twee belangrijke overeenkomsten: De Radboud – Het Schrijven.
Wat een prachtige avond. De maaltijd was perfect verzorgd, de interviews ter zake en de interesse van lezers zoals altijd weer hartverwarmend. Werkelijk. Iemand had twee bladzijden volgetikt met moeilijke, katholieke woorden uit En het regende – en hij gaat het nog herlezen ook. Een ander ging door haar knieën bij mijn tafel in plaats van op me neer te kijken en vroeg: ‘Maar zeg eens eerlijk: je bent toch wel boos geweest om alles wat er is gebeurd? Echt boos?’
Daarbij kwam nog het inspirerende verhaal van Fons – trouw aan een oude vriend, de ‘gave van de afstand’, zo betrokken bij het revolutionaire, fascinerende dromen van ’69. Ik voel me soms echt te jong. En Hanneke, die zich een ‘barvrouw in hart en nieren’ noemt maar die ik vooral als een charmante vakman hoor spreken over haar selectie van pakkende metaforen, de keuze voor het dorp, de spanning tussen haar personages. Voor alles en bij alle verschillen zijn het schrijvers in wie ik de onzekerheid van de debutant herken, mijn eigen tastend maar onmiskenbaar scheppen. Herkenning.
Dank je, Noud Bles, Harry Bekkering, Jeroen Dera en Leon Gommers. Dit geeft een schrijver moed!