Joël Dickers De waarheid over de zaak Harry Quebert past uitstekend in de categorie opgehemelde romans. Vuistdik. Goede recensies. Lyrische lezers. Het plot van een thriller om je door de bladzijden te trekken, inclusief een moord op een jong, mooi, getroubleerd meisje en een verrassing aan het einde. Een onverbiddelijke bestseller over een bestsellerauteur met writers’ block – het klinkt als bijna als een trucje, maar Dicker komt ermee weg. In alle opzichten geslaagd.
Ook voor mij, uiteraard. Want alle schrijvers zijn vrienden. Alle schrijvers liggen samen onder vuur van een hectische, übersociale, multimediale wereld. Met elke roman gaan we de strijd aan met film of televisie, met alles wat riekt naar hype en fun of met de totaalervaring van muziek en glamour. Met entertainment. Het veelkoppige monster. De draak met de zeven koppen en de honderden schubben als even zovele grote en kleine oplichtende schermen die hengelen naar onze aandacht.
We gaan de strijd aan met het meest bescheiden, eerzame medium sinds Gutenberg. Geen ander scherm dan de binnenkant van onze oogleden. Een medium dat pas tot leven komt in de concentratie en aandacht van de lezer. Kwetsbaar. Een enkele druk op de knop en daar gaat je rust en daarmee het ingenieuze plot, de dialogen, de personages. Dit is de weg te gaan, als je de knop wilt voorkomen.
Dicker heeft het voor elkaar gekregen. In één adem las ik zijn roman uit. Goldman, de protagonist, komt tot leven op papier. De andere personages, Harry Quebert en zijn Nola, je kunt ze volgen in hun leven en hun verhaal alsof je erbij staat. Goede zinnen, allemaal. Alle uren die je eraan besteedt krijg je waar voor je geld. Deze roman is een goede deal. Dickers roman beantwoodt precies aan zijn eigen criterium in de epiloog: “Een goed boek is een boek waarvan je het jammer vindt dat het uit is.”
Je ziet het goed. Net de maatstaf waar ook een goede film aan beantwoordt. Een prijswinnend programma op Nederland 1. Een voetbalwedstrijd zonder winst. Een diep bord risotto. Shit, nu al op. Een glas wijn of een flesje bier. Een slik, een boer – op naar de volgende kick. Jammer dat het voorbij is.