Schrijversleven

Helemaal de oude is hij nog niet, maar hij vliegt naar me toe wanneer ik de tuin binnenstap na een dag buiten de deur. Papa! Zoveel anderen dragen en droegen die titel, ik weet het, in zoveel verschillende tijden en gezinnen. Zoveel mannen hebben al gereageerd op dat woord alsof… Lees verder »Helemaal de oude

Wat een grappige en tegelijk vreselijke serie. De luizenmoeder. Vandaag zag ik de eerste twee afleveringen dankzij de NPO-app. Een naïeve, pas gescheiden kinderpsycholoog betreedt voor het eerst met haar dochter een basisschool from hell. ‘Een van de meest herkenbare arena’s van Nederland’, noemen ze het, maar ik kon die directeur alleen maar… Lees verder »Over nachtmerries gesproken – De luizenmoeder

Na mijn column over speeltuinen kon het niet uitblijven: kinderboerderijen. Platteland in de stad. Kippen met een luidruchtige haan, konijnen om lui te aaien, een pauw die haar staart kwijt is omdat de winter er nu echt aankomt. Ik kan het iedere ouder of grootouder aanraden, zeker zolang  de kinderen… Lees verder »Boerderijen in de stad

 You snake, you crawled between my legs… Iemand vroeg me op de man af: waarom dat citaat van PJ Harvey aan het begin van je roman? Was Bernanos niet genoeg? En moeten er geen puntjes tussen de P en de J? Goede vragen. En dank je dat je eerst je research hebt… Lees verder »Geen leven zonder PJ Harvey