Walk of wisdom

Op weg naar Wisdom

En zo ben ik begonnen met mijn voorbereiding op de Walk of Wisdom. Een moderne pelgrimstocht moet het worden. Een poging om mezelf terug te vinden, opnieuw, nu ik mijn vijftigste verjaardag nader. Ik kan wel wat wijsheid gebruiken om goede keuzes te maken, om op te komen voor wat belangrijk voor me is en om de rest maar te laten rusten. Wat ik hoop te leren op deze tocht zal ik niet voor mezelf houden, natuurlijk niet, want hoe ging het ook alweer? ‘Freely ye have received, freely give.

Bij deze.

Lees verder »Op weg naar Wisdom
Putin

Stemmen in de kuul

Over Lady Corona en stemmen in Nijmegen, column voor De Wester, wijkblad van Oud-West in Nijmegen. 2022, nummer 2.

Pinkie

Pinkie

Hoe langer de coronacrisis duurt, hoe lastiger het wordt om hem achter ons te laten, hoe dieper het snijdt. Terug naar het oude normaal? Ik zie het nog niet gebeuren, ondanks de hoopvolle signalen, de dalende cijfers van ziekenhuisopnames, de scholen die open mogen en de vaccins die meehelpen.

Lees verder »Pinkie
Makita - Gone in Five Minutes

Vijf minuten

Maandagmorgen, 9:00 uur, Kamperfoeliestraat, Nijmegen. Een aannemer loopt naar zijn bestelbus. Hij wil verder gaan met zijn klus: onze nieuwe aanbouw. Nog even een schroef indraaien. Een spijker afslijpen, een gaatje boren. Iets waar hij een van zijn Makita’s voor nodig heeft. Uit een zeeblauwe doos die hij in zo’n houten kast had gemonteerd tegen de wand van de wagen, met een rubberen flap op een scharnier om alles vast te zetten.

Lees verder »Vijf minuten
Leesjaar 2021

Mijn leesjaar 2021

In navolging van Austin Kleon leek het me een goed idee om dit blogjaar af te sluiten met de beste boeken die ik in het leesjaar 2021 las. Dat waren er minder dan normaal, ik weet niet goed waarom. De stress rond het onvermijdelijke coronavirus, een verbouwing, het afronden van het manuscript van mijn derde roman. Ik vond het lastig om me te concentreren. Behalve dan op deze zes parels (in willekeurige volgorde).

Lees verder »Mijn leesjaar 2021

Een vieze ouwe man

Ouder worden vind ik maar een verwarrend proces. Zo denkt mijn lijf nog steeds dat ik een jaar of zestien ben. Sterk en gezond. Nauwelijks zwaarder geworden, zelfs. En als ik weer een rondje heb hardgelopen, voelt het helemaal alsof ik de wereld aan kan. Maar dan, af en toe, kijk ik in de spiegel en moet ik concluderen: nee, daar staat toch echt een vieze ouwe man.

Lees verder »Een vieze ouwe man
Kooiker, by Marieke Koenders

Hondenmens

Ik ben geen hondenmens, eerlijk is eerlijk. Mijn vader, het begint natuurlijk bij hem, was bang voor ze. Al zou hij dat zelf waarschijnlijk ontkennen. Maar ik weet het wel, ik zag het in zijn ogen, vroeger.

Lees verder »Hondenmens
Requiem voor een riem

Requiem voor een riem

Kun je sentimenteel worden van een riem? Ik wel, sorry bij voorbaat. Het zit zo: dit is het eerste kledingstuk dat ik kocht toen ik besloot om uit de kerk te stappen. Serieus. Helemaal terug in 2000 nam ik de beslissing om geen priesterlijk zwart maar burgerlijk bruin te gaan dragen. En nu is hij kapot. Tijd voor een requiem.

Lees verder »Requiem voor een riem